"şiir bize düz yazının vermediğini sağlar dediğimiz zaman, kullandığımız dilin asıl insanca bildiriyi ulaştırmakla yetersiz kaldığını itiraf etmiş oluyoruz."
t:
ismet özel'in şiir üzerine yazdığı şahane kitabı.
adından da anlaşılacağı üzere bir kılavuzdur. izahı ise şudur;
"şiir okumanın bir kılavuzu gerektirecek kadar çetin bir iş olduğu iddiasıyla çıkıyoruz yola. önce bu iddianın savunulmaya değer bir yanı olup olmadığını anlamamız gerek.
şiir okumak, insanların hayatında bir yer tutacaksa öğrenilebilir bir şey olmalı. bir insan şiir okumaya seçmişse, bu okuma süresince ve sonucunda kişiliği, kimliği ve yeryüzünde sahip olduğu yer bakımından şiirden bir kazanç sağlamayı düşünüyorsa, yapacağı bu işi tesadüflerin umursamaz akışı içinde değil de, kararlılık içinde gerçekleştirme yolundaysa o insanın şiir okumak için bir kılavuza ihtiyacı vardır."
.
kitabın neden ve niçin yazıldığına dair birkaç alıntı daha;
"şiirin insanlar arasındaki iyi yerini yine şiir sağlar. şiirden yoksun bir edebiyat ortamının kofluğunu hiçbir dahiyane açıklama gideremez. bu yüzden şiirin dolaylarında dönüp duran düşüncelerin hiçbiri bir tek şiirin başaracağı işin üstesinden gelemiyecektir. ama şiire olan saygının ne olduğu, ne için olduğu bilinmiyorsa, böyle bir ortamda ne şiir kendisinden bekleneni gerçekleştirebilecek, ne de şiir okuyucuları tarafından tanınabilme imkanlarını bulabilecektir. şiirin yüzünü hiç kimsenin hatırlamadığı bir dünyada, birinin kalkıp şiirin tanınmaya değer bir yüzü olduğunu, ortalıkta dolaşan renkli ve solgun yüzlerce hayaletin yalnızca maskeler olduğunu söylemesi lazım."
"bir yarayı nasıl pansuman edeceğini öğrenir gibi şiir okumayı öğrenmek isteyenlere ancak yardımcı olunabilir. çünkü onlar yaranın görünüşünden de yararlanma olayından da nefret ettikleri halde, sırf yaralıyı sevdikleri için bu işe girişiyorlar. buna karşılık şiir okumayı öğrenip bu bildikleriyle bir sınav kazanmayı hesaplayanlara bu alanda -ve bütün alanlarda- herhangi bir şey öğretilebileceğine inanmıyorum."
"şiir hayatiyeti korumak için ortaya atılır. yaşanılan bütün çirkinliklere, kötülüklere, haksızlıklara rağmen insanda savunulmaya değer, canlılığı korunmaya değer bir şeyler olduğuna içten içe ve kesinlikle inanıldığı zaman şiir serpilir ve çiçek açar."
"işte, bu yazıları hayatiyete gözlerimizi çevirmeye bir yararı olur belki diye hevesle kaleme alıyorum."
.
eline kalemi alanın şair olduğu, okuduğu her şeye şiir diyenlerin kol gezdiği,
güzel söz söyleme sanatını şiir ile birbirine karıştıranların ipinin kopardığı bu çağda üstüne düşeni yapmaya çalışmıştır ismet özel. ona göre, yozlaşmış sanat alanlarında mesken tutan hayalet şiirlere aldanılmamalı. hakiki şiir bir madendir ve çıkarılması gerekir. bunun içinse yapılması gereken yegane fiil, şiire hak ettiği değerli ortamı sağlamaktır. özel'in gayesi bu şuuru uyandırmaktır...
son bir alıntı;
"şiir saygısı vardı bir zamanlar türkiye'de ve bu saygı insanların saygıya değer şeylere özenmelerine de yardımcı olurdu. şairlerden, şairlerin şiire duydukları saygıdan başlayarak yaygınlık sağlardı bu soyluluk ortamı. şairler yazdıkları üzerine titrerler, bu duyarlık şiir okuyucusunda hak ettiği karşılığı bulurdu. şiir okuyucusu şairin gösterdiği inceliği kendisine gösterilmiş bir saygı kabul eder, önemli bulduğu şairdeki özensizliği kendine yönelmiş bir hakaret sayardı. ben şiiri böylesi bir ortamda tanıdım."
not: sabah 5'lere kadar aslında aynı şeyleri savunarak şiir üzerine tartıştığım canımmkendim umarım görür bu entryi. azcık da bu kitap üzerine tartışırız hashafdasjh